《张持操携徐献之侍郎书见访兼出示著述中兴论诸杂文为赋诗一篇以文轴还之他日亦录寄献之也》拼音版

宋代王庭圭

zhāngchícāoxiéxiànzhīshìlángshūjiàn访fǎngjiānchūshìzheshùzhōngxìnglùnzhūwénwèishīpiānwénzhóuháizhīxiànzhī--wángtíngguī

jūnnéngshàngshūxiàntiānziyòunéngshūchéngjiéwánggōng

jiāngkángjiǔdǐngzhǐshàngyǒushuōnéngpíngróngxuānzhìjiǔwàngzhànjiéhuáidiān

shìshíyóutúnbǎiwànshīrénběixiàngfàngjiànchénshǒuzhīwèicǎojiāngōngqīngér

zhìjīnmóuguóshàngjūnduàngǎolìngrénbēijūnjiārénzhàoqīnghànjiāngyóushíchúluàn

niánlùnshìyàohuítiānyīngxiàngjīngzhōuxúnhǎohàn

王庭圭简介

唐代·王庭圭的简介

(1080—1172)宋吉州安福人,字民瞻,号卢溪。徽宗政和八年进士。为茶陵丞,有能政。高宗绍兴中,胡铨上疏乞斩秦桧等,谪新州,庭圭独以诗送行。绍兴十九年,坐讪谤编管辰州。桧死,许自便。孝宗即位,除国子监主簿。乾道中除直敷文阁。博学兼通,工诗,尤精于《易》。有《卢溪集》、《易解》、《沧海遗珠》等。

...〔 ► 王庭圭的诗(518篇)