婴孩
词语解释
婴孩[ yīng hái ]
⒈ 幼儿,小孩(一至三岁)
英baby; infant;
引证解释
⒈ 幼儿。
引《列子·天瑞》:“人自生至终,大化有四:婴孩也,少壮也,老耄也,死亡也。”
唐 方干 《送道人归旧岩》诗:“目覩婴孩成老叟,手栽松柏有枯枝。”
宋 苏轼 《种松得徕字》诗:“山僧老无子,养护如婴孩。”
冰心 《寄小读者》十一:“想起一千九百二十三年前,一个纯洁的婴孩,今夜出世。”
国语辞典
婴孩[ yīng hái ]
⒈ 婴儿、孩童。比喻年幼。
引《薛仁贵征辽事略》:「臣虽年迈,辽兵尚若婴孩,愿陛下无虑。」
分字解释
※ "婴孩"的意思解释、婴孩是什么意思由查信息汉语词典查词提供。
相关词语
- hái zǐ孩子
- mèn dǎ hái闷打孩
- dāi dǎ hái呆打孩
- nán hái男孩
- nǚ hái女孩
- yīng ér婴儿
- tuō táo yīng ér脱桃婴儿
- hái tí孩提
- xiǎo hái zǐ小孩子
- yīng wù婴物
- yīng shí婴石
- sān shí nián lǎo niáng dǎo bēng hái ér三十年老娘倒绷孩儿
- hái zǐ huà孩子话
- yīng chén婴沉
- yīng zǐ婴子
- yīng hái婴孩
- yīng hái婴孩
- láng hái狼孩
- xuè hái血孩
- zǐ yīng子婴
- tāi hái胎孩
- dāi dá hái呆答孩
- yīng chù婴触
- hái ér tǎ孩儿塔
- yí hái遗孩
- yīng hái孾孩
- yàn yīng晏婴
- hái ér mén孩儿们
- hái ér孩儿
- mèn dá hái闷答孩
- tái hái台孩
- táo hái桃孩